W gnieździe warszawskim wykluły się dwa młode sokoły: pierwszy 7, a drugi 9 maja. Trzecie jajko zostało usunięte z gniazda i okazało się być niezalężone.  Rodzice bardzo dbają o potomstwo, Sawa jak zwykle siedzi przy pisklętach (chociaż ostatnio coraz częściej wyrusza poza gniazdo, pewnie na poszukiwanie pokarmu) - Warsik wpada do dzieci i - jeśli tylko Sawa zezwoli - wita się z nimi serdecznie. Ale mama nie pozwala na dłuższe wizyty ojca - widać uważa, że on ma inne zadania i pilnowanie maluszków to jej domena.  

Pisklaczki rosną szybko i wyglądają na zdrowe (a przynajmniej głosy mają mocne).    W tym roku wysiadywanie jajek i klucie odbywało się w alkowie, więc widoczność była beznadziejna - do czasu, kiedy administratorowi udało się włączyć światło oświetlające to pomieszczenie - tak więc widoczność poprawiła się znacznie i obserwacja maluchów jest znacznie bardziej efektywna. One zresztą coraz częściej zaglądają do salonu i być może wkrótce się tu przeniosą.  

Tutaj fotki z dzisiejszego karmienia:   

Warszawskie młode sokoły od dzisiaj mogą szczycić się piękną biżuterią. Dostały obrączki - żółtą ornitologiczną i niebieską obserwacyjną.
Nie były tym zachwycone, było baaardzo dużo krzyku, ale cała akcja trwała niecałe pół godziny i młode wróciły do gniazda.

Tak jak forumowicze z czatu sokołowego przypuszczali, większe pisklę okazało się być samiczką. I to nie tylko dlatego, że samice sokoła są większe od samca, ale też nasza dziewczynka jest starsza o całe dwa dni od brata.   Samczyk zachowywał się dużo spokojniej, a przede wszystkim ciszej.   Na koniec sokoły pięknie pozowały do zdjęć, nawet wystąpiły w TVP Info - bardzo pięknie się tam prezentowały.

Oprócz obrączek sokoły zostały zważone, pobrano im krew, żeby upewnić się, że są zdrowe. Mama Sawa wkrótce po akcji obrączkowania wróciła na rurki przy gnieździe, ale posiłek przyniosła dopiero po ponad godzinie. Ale wcześniej upewniła się, że z dzieciakami wszystko w porządku, więc dała im czas na odpoczynek po tak stresogennym wydarzeniu.

Po raz pierwszy można było obrączkowanie obserwować w internecie - zwykle wszystko działo się "za zamkniętymi drzwiami".  Udało mi się uwiecznić to wydarzenie na fotkach. Miłego oglądania.

klik klik ---->

Widać obrączki dodały im odwagi, bo przeniosły się do salonu - do tej pory siedziały głównie w alkowie.    Nawet tata Wars był zdziwiony, ale pewnie i dumny z takich pięknych i mądrych dzieci.

[/url]

A mnie się włącza i widziałam całą akcję   Cudne pisklaczki.

Niestety, wygląda na to, że straciliśmy Wicherka  (imiona Nike i Wicher zostały nadane młodym sokołom przez internautów).    Od wczoraj leży i się nie rusza. Od kilku dni był niemrawy - od początku zresztą był znacznie spokojniejszy od siostry, nie walczył o jedzenie. Rodzice też bardzo rzadko ostatnio zaglądają do gniazda, a ten marny pokarm, jaki przynosili przejmowała głównie Nike.    Być może ma to związek z remontem, jaki zafundowała ptakom dyrekcja PKiN. Na forum sokołów zawiązała się burzliwa dyskusja - bo przecież mamy okres lęgowy i nie wolno płoszyć ptaków. Ale jak widać kierownictwo PKiN ma w nosie prawo i robi, co chce. Ponoć płaciliby duże kary, gdyby tego remontu nie przeprowadzili. Ale przecież sokoły mieszkają w tym miejscu od kilkunastu lat - dlaczego więc termin remontu ustalili na ten właśnie czas - nie mogli poczekać do czasu wylotu młodych z gniazda? Możemy sobie teraz mówić i pisać różne rzeczy, ale młody sokół odszedł. Może jeszcze nawet żyje, ale już nie ma siły wstać, a admin odmówił interwencji. Po pierwsze mogłoby to zagrozić Nike (mogłaby się wystraszyć i wypaść z gniazda) - poza tym to są jednak dzikie ptaki i natura ma decydować czy będą żyć czy nie.   Mam w takich sytuacjach mieszane uczucia - bo z jednej strony staramy się zrobić wszystko, żeby przywrócić ten gatunek przyrodzie, a z drugiej odmawiamy interwencji w sytuacjach zagrożenia zdrowia i życia młodych (chociaż w ub. roku we Włocławku dwa młode były zabrane z gniazda właśnie po to, żeby je ewentualnie leczyć - jednemu się nie udało, ale drugi wrócił do gniazda i doczekał dorosłości).
Oglądanie życia ptaków w gniazdach przynosi mnóstwo wspaniałych przeżyć i radości, ale też równie często smutków i trudnych momentów. 
Miejmy nadzieję, że Nike da sobie radę i uda jej się doczekać momentu, kiedy wyfrunie w niebo i będzie się cieszyć życiem wolnego sokoła.

Żegnaj Wicherku, piękny ptaszku.